Orpg|| Lauren & Tessa

Alice April Anderson

Uiteindelijk zijn we klaar met eten, ik sta recht en pak het dienblad. Ik wil weglopen, maar Enrique houdt me tegen, ik gil even kort.
Dan begin ik te lachen en draai mij om. "Nou dan mag jij het wegzetten." grijns ik en zet het dienblad op zijn schoot neer.

Enrique Emanuel Salvador

Ik lach zachtjes ''goedzo'' zeg ik dan, ik sta op met het dienblad en geef Alice dan even een kus.
Ik loop naar beneden en zie Bella en Austin dan in de keuken staan '' goedemorgen '' zeg ik dan met een glimlach.
'' Goedemorgen '' hoor ik in koor terug, ik was de spullen van het dienblad af en loop dan uiteindelijk weer naar boven richting Alice.

Austin Miller

Ik spoel mijn glas af en ga dan aan het raam terug staan. Ik rek mij uit en haal een hand door mijn haar. De zon bevindt zich al hoog aan de hemel zonder een greintje wolken. Ik zucht eens diep in en ga weer zitten aan tafel.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk even wat bezorgd naar Austin '' gaat alles wel goed ? '' vraag ik dan aan hem.
Hij kijkt even op naar mij en kijkt dan weer wat naar buiten, ik loop naar hem toe en leg mijn hand op zijn arm ''Austin ?''

Alice April Anderson

Ik ga achter mijn piano zitten en oefen de liedjes nog een keer. Plots gaat mijn telefoon, ik pak hem en neem op. "Met Alice." Aan de andere kant van de lijn hoor ik gezucht en gehaspel. "Alice, je... Moet mij... Komen helpen..." Ik spring recht. "Jason? Wat is er? Waar ben je?" roep ik bezorgd uit. Ik duik ondertussen mijn kast in en pak een topje, short en mijn all stars. "Ik moet zeggen van een gast en meisje dat ze wraak op je zullen nemen. Ze zullen me iets aandoen!" roept hij in paniek.
Oh nee niet die twee weer! "Waar ben je?" roep ik nog harder in paniek. "In de sporthal... Op school." De lijn wordt verbroken. Ik gooi mijn telefoon op mijn bed neer en kleed mij als een razende om.
Ik pak mijn telefoon in mijn hand en ren de trappen op, waar ik volop tegen Enrique bots. Hij houdt mij tegen en ziet mijn angstig gezicht. "Jason... Sporthal... Ik moet er naar toe!" roep ik en ruk mij los uit zijn armen. Ik ren langs hem heen en ren naar buiten richting school, terwijl ik nog is probeer Jason te bellen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik ren als een gek achter Alice aan "Alice wacht !" roep ik, uiteindelijk ren ik naast Alice mee.
"Ik laat je echt niet alleen gaan.. En vrienden van jou zijn vrienden van mij" zeg ik dan met een kleine glimlach tegen Alice als ik haar verbaasd zie kijken.

Austin Miller

"Ik weet niet wat ik moet doen nu." mompel ik en kijk even op. Ik sla een blik op de arm van Bella die op mij ligt en kijk dan naar buigen. Ik haal mijn schouders op. Ik mis Emma...

Christabella Maria Martinez

Ik kijk naar de treurige Austin... Arme jongen.. ik zak iets door mijn knieën en sla mijn armen dan even om Austin, ik wrijf even een keer door zijn haar en leg mijn hand dan weer normaal.
"Ik zou willen zeggen dat ik het gevoel ken.. Maar dat kan ik niet.. " begin ik dan, er loopt een traan over mijn eigen wang 'f*ck bella waarom zit je nou weer mee te janken ?!' ik haal even onopvallend snel de traan weg.
"Het is hard nu en dat kan ik begrijpen, maar Austin ik wil dat je weet dat het uiteindelijk goed gaat komen.. Ik weet dat je nu elke keer zegt dat je liever single blijft wat ik goed kan begrijpen.." Zeg ik dan, ik laat Austin wat los en laat hem me aankijken.. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan "maar ik wil dat je weet dat er ergens iemand hier buiten is die zoveel beter voor jou is.. Want geloof me je verdient echt beter ook al voelt dat nu niet zo.. " zeg ik dan met een kleine glimlach.
"En geloof me ik denk dat heel veel meiden wel voor je vallen " grap ik er maar even tussendoor.
"Austin je bent echt de meest geweldige en lieve jongen die ik ken.. Niemand hoort jou zo te behandelen en iedereen is gek als ze niet inzien hoe geweldig jij bent " zeg ik dan nog met een klein ietwat trillend glimlachje.
Wat was ik toch ongelofelijk slecht in troosten en goeie woorden zoeken.. Verdomme Bella !
Nogsteeds hou ik Austin vast, ik kijk nu weer wat verlegen op.. Hij kijkt me wat aan.
Verdomme hij zal wel denken.. Goed gedaan weer hoor Bella, in mijn gedachte sla ik mezelf tegen mijn hoofd.
'Verdomme Austin zeg nou wat ?!' Roep ik in mijn eigen hoofd.

Alice April Anderson

Ik ren als een gek de school in, die gesloten is met enkele linten, maar daar spring ik gewoon over. Ik sla de hoek naar de sporthal in en merk dat het er donker is. Enrique gaat achter mij staan, ik loop verder naar binnen. "Jason?" zeg ik zacht, maar toch luid genoeg om het verstaanbaar te laten klinken.
Een duister gelach weerklinkt in de ruimte, ik kijk om mij heen, maar zie niets of niemand. "Wat willen jullie? Laat hem gaan!" roep ik kwaad en zet nog enkele stappen naar voor.
En plots verschijnt er iemand voor mij, ik krijg een stamp uit het niets en val op de grond. Ik kijk op en zie de jongen staan. "Laat hem gaan." zeg ik kwaad, maar kalm.
Een licht in de hoek van de sporthal verlicht de ruimte deels en daar staat Jason met jongens rond hem heen. Hij zit vastgebonden en al. Plots slagen ze hem en beginnen hem hard te schoppen. "Stop het!" roep ik uit terwijl de tranen in mijn ogen springen. Ik schiet recht en ren naar hem toe, maar ik word gegrepen door een jongen.
Ik probeer mij los te rukken, maar ik heb niet genoeg macht. Hij draait mijn gezicht zo zodat ik Enrique zie. Hij staat omsingeld. "Wat is jullie probleem zelfs!" zeg ik kwaad, ik begin harder te spartelen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sta opeens ingesloten door allemaal andere jongens "kijk kijk daar hebben we ook nog het verwaande supersterretje.. Bemoeial die je bent !" Zegt een van hen dan.
Voor ik me enigszins kan verdedigen word ik vast gegrepen, ik krijg hard een vuist in mijn buik waardoor ik dubbelklap, en al snel voel ik weer een knie in mijn ribben.
Ik kijk op en spuug in het gezicht van de jongen, voor ik het weet heb ik volop een klap te pakken in mijn gezicht.
Ik voel een ijzerachtige smaak in mijn mond.. Bloed.
Uit alle macht probeer ik intussen los te komen, maar het lukt niet.

Austin Miller

"Je hebt misschien gelijk." mompel ik en kijk weer op naar Bella. "Maar momenteel heb ik er genoeg van en ga ik even genieten van het leven." Ik haal mijn schouders op en glimlach kort.
"Laten we vandaag naar het strand gaan en vanavond naar een strandfeestje ofzo." Ik sta op en pak weer wat te drinken.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk even met een kleine glimlach naar Austin "je hebt groot gelijk" zeg ik dan tegen Austin.
Ik kijk even naar buiten en knipper dan even met mijn ogen tegen de felle zon.
Ik gaap nog eventjes en rek me wat uit.
Ik hoor opeens zachtjes wat muziek uit de radio in de keuken, ik zet hem wat harder.. Ik begin expres heel lelijk mee te zingen.
Als er een gitaarsolo komt laat ik me op mijn knieën vallen en doe net alsof ik gitaar speel terwijl ik wild met mijn haar schud.
Uiteindelijk loopt het nummer af, ik kom dan weer overeind en kijk dan de verbaasde Austin aan door mijn wilde ontplofte bos haar "en jij vroeg of alles goed met mij gaat ?" Zegt Austin dan wat lachend.
Ik haal met een glimlach mijn schouders op en zeg dan "je lacht weer even !" Enthousiast, ik geef Austin nog heel even snel een knuffel.
"Je viel zeker voor mijn prachtige gitaarspel" zeg ik dan en probeer dit keer eens met mijn wenkbrauwen te wiebelen zoals Austin dat altijd doet, alleen het mislukt totaal waardoor Austin weer begint te lachen en met zijn hoofd schud.
"Ben ik er zo slecht in dan" zeg ik dan zielig met een pruillipje.

Alice April Anderson

"Enrique!" krijs ik uit. Ik gil hard, érg hard. De jongen, die mij vast heeft, laat mij los en vliegt 5 meter achteruit. Ik kijk naar hem op en kijk hem kwaad aan. Dan draai ik mij om naar Enrique en ren op hem af. "Laat hem los!" gil ik en vlieg op een van die jongens rond hem. Hij valt bewusteloos op de grond. Ik sta weer recht en kijk de anderen aan. Ze verzamelen zich voor Enrique en gaan in de aanval staan. Plots begin ik een soort van op te lichten en te zweven.
Op dat zelfde moment komt Lydia binnengestormd en er volgt een flits. Iedereen, behalve Lydia en ik, worden een soort van standbeelden. Ze bewegen niet meer. "Alice, kalmeer weer! Je hebt je krachten niet onder controle meer!" roept ze en komt dichter gelopen. Ik adem diep in en uit en stilaan zak ik weer tot ik op de grond sta. Ik ontspan mijn spieren en kijk Lydia aan. "Wat was dat allemaal?" vraag ik verward. "Door emoties heb je je krachten niet meer onder controle in het begin. En het lijkt wel of jouw krachten sterker zijn. Eens in de honderd jaar komt zo een geval voor..." Ze kijkt mij verbaasd aan en komt dan nog wat dichter. "Alice, ik denk dat jij een shapeshifter bent met de bijhorende krachten." Ze schudt haar hoofd uit ongeloof. "Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt in al die jaren. Ik weet zelfs niet of het mogelijk is." Ik kijk haar verward aan.
"Is het gevaarlijk?" Lydia haalt haar schouders op. "Ik spreek je vanavond weer, iedereen hier zal zich niks meer herinneren van wat er daarnet is gebeurd. Ik wil dat je dit voor jou houdt." Dan verdwijnt Lydia in een flits en iedereen komt weer tot leven. Ik kijk om mij heen, iedereen kijkt verwonderd om mij heen.
Het lijkt wel of ik aan de grond gespijkerd ben uit verbazing.

Enrique Emanuel Salvador

Ik hoor twee jongens zeggen "wat doen we hier ?" ze kijken eat verward om zich heen.
Ik proefde een bloedachtige smaak in mijn mond en ik had pijn, ook ik kijk verward op.. Twee jongens hadden mijn armen vast.

Austin Miller

"Dat is mijn move!" zeg ik alsof ik beledigd ben. Dan begin ik te lachen en wiebel eens met mijn wenkbrauw. "Durf het niet meer te stelen of ik sta niet in voor de gevolgen!" zeg ik dan heel serieus. Daarna grijns ik en geef Bella een duwtje.

Christabella Maria Martinez

"Hmm dan is het maar beter dat ik het toch niet kan " zeg ik dan lachend.
Ik laat me neerploffen op een van de stoelen vervolgens ga ik een soort van met mijn rug op de stoel liggen en laat mijn hoofd hangen zodat ik ondersteboven naar buiten kijken.
"Zelfs zo is het mooi " giechel ik dan.
"Wat die mooie surfjongens buiten ?" Zegt Austin dan lachend.
Ik schiet gelijk overeind "Austin !" Zeg ik dan, ik sta snel op en zet de kraan aan vervolgens ren ik achter Austin aan terwijl ik wat water op hem sprenkel.

Alice April Anderson

Ik naar de tippen van mijn schoenen. Een overvloed van gedachten overspoelt mijn hersenen. Dit kan niet? Ben ik gevaarlijk? Wat is er met mij aan het gebeuren? Straks doe ik mensen pijn!
Ik zet enkele stappen achteruit en draai mij dan om. Ik ren naar buiten en ren zo naar het dichtstbijzijnde park.
Daar ga ik op een bankje zitten en staar voor mij uit.
Ik word gewekt uit mijn gedachten door mijn telefoon die afgaat. Ik neem op zonder op te kijken want ik weet toch dat het Enrique zal zijn. "Alice, waar ben je?" hoor ik Enrique bezorgd roepen aan de andere kant van de lijn.
"Ik wil even alleen zijn, ik spreek je vanavond wel. Maak je geen zorgen." zeg ik met een zacht stemmetje en leg dan af. Ik schakel mijn telefoon uit en stop hem weg in mijn broekzak.

Enrique Emanuel Salvador

Ik ben geneigd mijn telefoon op de grond te gooien maar besluit hem toch maar in mijn zak te steken.
"Verdomme" mompel ik zacht, ik bal mijn handen even tot vuisten en denk dan na over de plaatsen waar Alice naar toe zou gaan, ik loop snel de gymzaal uit en vervolgens de school uit en laat de jongens achter die nogsteeds wat verdwaasd waren.

Austin Miller

Ik kijk Bella geacteerd kwaad aan. "Hoe durf je!" roep ik uit. Ze duikt wat in elkaar. Ik loop op haar af en til haar op.
Gauw loop ik naar buiten en ga aan de rand van het zwembad staan. "Mijn wraak is altijd zoet." zeg ik wat lachend en grijns dan. Ik gooi Bella in het zwembad en zet dan enkele stappen achteruit.

Christabella Maria Martinez

Ik kom proestend overeind, mijn haar zit volledig voor mijn gezicht "Austin ?!" Roep ik dan terwijl ik wat spartel, ik voel een hand en al snel voel ik weer grond onder mijn voeten.
Ik gooi mijn haar voorover en vervolgens weer achterover waardoor ik Austin intussen alsnog wat nat spetter.
Ik kijk even naar beneden naar mijn kleding die volledig tegen me aan geplakt zit.
"Nouja zeg.. Ik geef jou alleen maar een paar druppels en ik kan me gelijk weer om gaan kleden" zeg ik dan gespeeld beledigd en lag dan.
Ik negeerde het feit dat je mijn verschrikkelijke figuur nu alleen maar beter zag in de klevende kleding.
"Puh.. " maak ik dan als beledigd geluidje terwijl ik mijn neus de lucht in steek.

Alice April Anderson

Plots komt Lydia aangelopen. Ik kijk meteen op en ren op haar af. "Lydia?!" zeg ik en houd haar tegen. "Alice." begroet ze mij rustig.
"Je moet me echt uitleggen wat er gebeurde met mij? Ben ik gevaarlijk voor anderen? Voor mijzelf?" flap ik er uit. Lydia legt haar handen op mijn schouders. "Rustig, Alice." Ik adem een paar keer diep in en uit opdat ik zou kalmeren.
"Laten we naar mijn huis gaan, ik leg je daar alles uit." Ik knik kort. Ze pakt mijn hand vast en kijkt even om zich heen. Niemand is in de buurt.
Het volgende wat ik zie is een flits en als ik dan om mij heen kijk, zie ik niet meer het park. Ik sta voor een oud huisje in een bos. Lydia loopt naar binnen, ik loop achter haar aan.
"En nu mag je het mij toch wel allemaal is uitleggen." zeg ik enigszins gefrustreerd.

Enrique Emanuel Salvador

Voor de zoveelste keer spreek ik de voicemail van Alice in "verdomme Alice waar zit je ?!" Ik klik het 'gesprek' weer weg.
Ik loop onze villa in en loop gelijk door naar boven, ik gooi alsnog mijn telefoon op de grond.
Ik ga op de rand van mijn bed zitten, leg mijn hoofd in mijn handen en zucht.
'Wat had ze toch, opeens is ze weer weg en laat dan alweer niets van zich horen'
Ik sla even met mijn vuist op het matras terwijl ik overeind ga zitten.

Austin Miller

"Maar maar maar..." zeg ik beteuterd en loop naar Bella toe. Ik zet mijn zieligste blik op en geef haar enkele porren. "Ik wou je alleen maar laten lachen." Ik trek een pruillip.

Christabella Maria Martinez

Ik begin keihard te lachen als Austin in mijn zij prikt en begin rare sprongen te maken.
Uiteindelijk stopt Austin en ik hap gelijk naar adem van het lachen "zo nu ben ik blij" zegt Austin met een grijns.
Ik veeg eventjes een traan weg van het lachen " ik kan echt niet tegen kietelen !" Zeg ik dan terwijl ik bij mijn andere oog ook nog even een traan weg veeg.

Alice April Anderson

"Ik weet niet precies hoe het zit, want ik heb dit nog nooit meegemaakt. Maar naar wat ik heb gehoord, komt het 1 keer op de zoveel jaar voor. Het is best zeldzaam. Je kan veranderen in een of andere gedaante. Meestal is dit een dier, maar het kan ook wat anders zijn. Daarom wil ik dat je eens nu verandert in mijn bijzijn, zodat we er misschien meer over te weten komen. Over het algemeen zullen je zintuigen sterker zijn: je zal beter kunnen horen, zien, ruiken en ga zo maar door als je in die gedaante bent." Ik kijk Lydia even verwonderd aan.
"Je krachten zullen vaak ook veel sterker zijn als je in deze gedaante bent dan dat je als mens bent." Ik laat mij voorzichtig zakken op de grond. "Ben ik gevaarlijk voor anderen?" vraag ik en kijk op.
Lydia haalt haar schouders op. "Het is te zien hoe jij het wilt gaan gebruiken. Je kan er mensen mee gaan redden of je kan er mensen mee gaan vermoorden." Ik schrik even en houd mijn adem in. "Het dierlijke instinct zal het ook enigszins van je overnemen, dus daarmee moet je erg opletten." Ik adem uit en kijk haar aan. "Je zal het moeten leren beheersen en ook moeten leren hoe je terug verandert." Ik ga weer staan.
"Alice, geloof me. Als je dit niet goed beheerst, kunnen er gewonden vallen." Lydia legt een hand op mijn schouder. "Het zal veel energie van je vergen in de eerste tijd, maar het zal beteren."
Lydia kijkt me aan alsof ze op een antwoord wacht op een onbenoemde vraag. "Ik ben er bereid voor." zeg ik uiteindelijk. Ze knikt kort en wenkt mij naar buiten. Ik loop achter haar aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sta op en gooi al mijn spullen in één veeg van mijn bureau af, vervolgens schop ik tegen de muur aan.
'Ik moest toch verdomme weten waar ze zat!' Ik sla nog eens met mijn vuist tegen de muur aan.
Ik pak snel mijn mobiel op en loop snel weer naar buiten toe en gooi de deur achter mij dicht.
Opeens zie ik allemaal paparazzi op me afvliegen, nee hé niet dat nog eens ! Ze roepen allemaal vragen door elkaar heen over de nieuwe film, ze vroegen naar mijn vriendin (Alice dus) waarmee ik een paar keer in de krant had gestaan en ik was met haar op verschillende nieuws programma's verschenen, ook de magazines hadden er gebruik van gemaakt.
Wacht.. Waarom had ik dat allemaal niet gezien ?!
"Waar is Alice nu ?!" Roept iemand dan, ik had geen zin om antwoord te geven op deze vragen nu "sorry mensen ik heb geen tijd" mompel ik dan en baan me een weg door ze weg en ren dan snel door.

Austin Miller

"Ohhhhh, goed dat ik dat weet." grijns ik en begin Bella hevig te kietelen. Ze valt neer op de grond en blijft lachen en gillen.
Na een tijdje stop ik en ga zelf weer staan. "Sorry Bells, maar dat was nodig ja." Ik grijns weer even kort en trek haar dan recht.

Christabella Maria Martinez

Ik had het geluk dat ik niet veel make up op had vandaag anders had ik door al die tranen van het lachen er compleet uitgezien als een wasbeer.
"Nouu maar ik deed niets " zeg ik dan met een schattig piepschuim stemmetje.
"Nu wil ik een knuffel " zeg ik dan grijzend, aangezien ik nogsteeds helemaal doorweekt was.
Ik spring wat zodat Austin mij wel moet opvangen, ik geef hem een stevige knuffel, terwijl ik ook mijn benen wat om hem heen sla.
"Zo nou ben jij ook doorweekt" zeg ik dan met iets wat een kwaadaardig glimlachje voor moet stellen terwijl ik Austin aan kijk.
"En ik ben nog heel lief voor je, mijn haar kan heel veel water bevatten dus wees blij dat ik dat niet boven je uitwring" zeg ik dan met een brede glimlach.

Alice April Anderson

"Concentreer je, Alice. Word je bewust van je eigen lichaam." zegt Lydia. Ik blijf staan en concentreer mij diep, maar het enigste wat verandert, is de wind.
Na enkele minuten geef ik het op. "Het lukt niet!" roep ik kwaad uit en sla een vuist tegen een boom. "Oh dus je bent een watje, je kan het niet." zegg Lydia al lachend. "Dat ben ik niet!" roep ik kwaad. Ik wil op haar af lopen, maar iets houdt mij tegen.
"Kom op, toon dan dat je het niet bent." Ze kijkt mij uitdagend aan. Ik bal mijn handen tot vuisten en adem diep in en uit.

Enrique Emanuel Salvador

Ik probeer na te denken waar Alice zou kunnen zijn, welke plek had ik nog niet gehad waar ze zich zou kunnen verstoppen ?
Het huisje op het strand waar ze eens eerder onder had gezeten !
Gelijk ren ik naar het strand toe.